Sledehondensport in Nederland en daarbuiten
Toen begin jaren zeventig de eerste Siberian Husky’s naar Nederland kwamen, was het bij wet verboden om honden als trekdier te gebruiken. Na een lobby van enthousiaste eigenaren, werd na een periode van gedogen, in 1996 de wet aangepast en mochten naast Siberian Husky’s ook de Alaska Malamute, de Groenlandhond, de Samojeed en de Eskimohond voor de sledehondensport worden gebruikt.
In 2013 werd een verruiming van het Trekhondenbesluit doorgevoerd en sindsdien mogen ook honden zonder stamboom en honden die niet specifiek als sledehond zijn gefokt, de sport beoefenen, mits ze door een dierenarts geschikt worden bevonden en de eigenaar een “Ontheffing Trekhondenverbod” heeft aangevraagd en ontvangen via het RVO.
Oorsprong van de sport
De sledehondensport ontstond begin 20e eeuw in Alaska, waar in 1908 de eerste officiële race werd georganiseerd: de All Alaskan Sweepstakes. De lichte en snellere Siberische Husky’s maakten al snel naam en vanuit Alaska verspreidde de sport zich over de VS en Canada en later ook naar Europa.
Sport in Europa en Nederland
In Europa begon de sport vooral via liefhebbers van poolhondenrassen. In Nederland werd in eerste instantie de sport gedoogd en in 1996 officieel toegestaan. Er bestaan clubs en federaties die zich specifiek inzetten voor de 5 in de wet genoemde sledehondenrassen, maar ook open verenigingen waar alle sporthonden welkom zijn.
De sledehondensport kent verschillende vormen:
• Nome Style, waarbij de musher op de slee staat, die door een team van 2 tot 16 honden wordt getrokken.
• Nordic Style, waarbij de musher op ski’s staat en door 1 of 2 honden wordt getrokken, al dan niet in combinatie met een pulka (bagageslee).
Daarnaast kent de sport meerdere disciplines:
• Sprint: 4 tot 30 km per dag, vaak meerdere dagen achter elkaar.
• Mid-distance: 80 tot 250 kilometer totaal, met een minimum van 40 km per dag.
• Long-distance: meer dan 250 kilometer totaal, met een minimum van 80 kilometer per dag.
Dryland
Voordat de eerste sneeuw valt, worden Dryland wedstrijden georganiseerd, waarbij de honden in plaats van een slee, een 3 of 4-wielige kar, een step, een fiets of een dryland-pulka voorttrekken. De afstanden voor deze wedstrijden zijn in verband met dierenwelzijn korter dan die voor sneeuwwedstrijden (tussen 2 en 15 km per dag).
